İnsanın hayatta var olduğunu hissettirenler olmalı. Ailesi , arkadaşları , dostları , sevdiği ..
Bugün yaşadığım hayattan bir saniye bir dakika bir saat bir gün ve bir yıl daha gitti. Bu kadar zamandır bana zamanın nasıl geçtiğini fark ettirmeyenler iyi ki varlar.
Hayat bir düzen içindedir ve bu düzende ben onların onlarda benim hayatımda bir yere kadar veya belki de ömrümün sonuna kadar ya da ben onların sonlarına kadar eşlik edeceğim. Ama her ne olursa olsun aradaki sevgi ve saygı hiç bitmesin. Var olsunlar .. Çünkü onlar çok Kıymetliler..
AV
Hayatın akışı içinde hiçbir zaman fark edemeyiz. Zaman hızla ilerlerken belki anlamayabiliriz hatta zamanın bize hiç geçmediği veya çok yavaş ilerlediğini düşündüğümüz anlarda bile zaman hızlar ilerler ve geçer gider.
Hayatın bize iyi veya kötü verdiği ne olursan olsun hatırlarız. Unutmak istesek bile bu hafızamızda bir yerde kayıt edilmiştir ve herhangi bir andaki olayla ortaya çıkabilir. Bu kayıt olan olay duygu veya düşünce belki de bir nesne bile olabilir ki hafızamız bunu en ufak bir şeyde gözümüzün önüne getirir.
Mesela çok eski zamanlarda yaşadığımız bir olayı vakit geçtikçe hafızamız bize küçük bir oyun oynar ve unuttuğumuzu sanmamızı düşündürür. Ama bir an gelir ve bunu hatırlarız ki bunu hatırlatacak hiç bir şey olmamış veya onu hatırlatacak bir şey yapmamışken. Bu tarihtir.. Bu takvimdir..
Çünkü hafızamız ya da beynimiz o an da ne olduysa ; ne şekilde , ne zaman ve hangi anda olduğunu kayıt altına alır. Biz bunu zamanla kullanmaya kullanmaya unuttuğumuzu düşünürüz fakat o an olan olaylar anlık bir şey ile tekrar hafızamın en başında yeni bir olay gibi belirir.
Demem o ki ; hayat akışı içinde zamana değil tarihe önem vermek daha kıymetlidir.
